บางคนก็ไม่ได้รวมอยู่ด้วย นั่นเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องเข้าใจเมื่อเราพูดถึงศิลปินลาติน

หลายคนทำงานในบริบทของสหรัฐอเมริกาเป็นหลัก และหลายคนเป็นคนผิวดำและสีน้ำตาล และไม่มีสิ่งที่ผมเรียกว่า “สิทธิพิเศษระดับชาติ” ซึ่งเชื่อมโยงกับ ประเทศในละตินอเมริกา ศิลปินเหล่านี้เป็นคนชายขอบที่สุด ฉันคิดว่าการพูดคุยเกี่ยวกับศิลปินละตินเป็นสิ่งสำคัญเพราะเรามีพื้นที่อื่นอีกมากมายที่เรารู้จักชาวละติน/ลาตินา/ละตินในฐานะกลุ่มประชากร เช่น ผู้บริโภค ผู้มีสิทธิเลือกตั้ง คนงาน แต่เมื่อเราเข้าสู่อาณาจักรแห่งศิลปะ 

เราจะหลอมรวมเข้ากับศิลปะละตินอเมริกาทันที

ความลื่นนั้นส่งผลดีต่อตลาดและคำจำกัดความของตลาดที่กล่าวว่า “เราเปิดกว้างมาก ครอบคลุม เราทุกคนเป็นภาษาละติน ไม่มีความแตกต่าง” อันที่จริง ไม่เลย—มีขนาดใหญ่มากความแตกต่างที่ไม่เพียงเกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์และการเหยียดเชื้อชาติของกลุ่มต่างๆ เท่านั้น แต่ยังรวมถึงชนชั้นด้วย สิ่งสำคัญคือผู้คนต้องเข้าใจบทสนทนานั้น และไม่ใช่เฉพาะในโลกศิลปะเท่านั้น 

นอกจากนี้ยังมาในบริบท

ของสื่อภาพยนตร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอุตสาหกรรมทางวัฒนธรรมกำลังมีการพิจารณาครั้งใหญ่ในขณะนี้เพราะเป็นเวลาหลายปีที่ความลื่นไหลนี้ [มีความหมาย] ที่ผู้ผลิตหรือผู้กำกับชาวละตินอเมริกากลายเป็น Latinx และจากนั้นจึงนับความหลากหลายหรือการเป็นตัวแทน เป็นการก่อความเสียหายต่อชุมชนของเราที่จะไม่เจาะจง ให้ภาพลวงตาของการนำเสนอเมื่อสิ่งที่คุณมีอยู่จริงคือการล่องหนและการลบล้างของ

โฆษณา Latinx และส่วนใหญ่เป็นสีดำและสีน้ำตาล 

ที่สำคัญต้องไฮไลท์เพราะหน้าขาวๆพวกนี้จำเราไม่ได้ นั่นเป็นปัญหา บ่อยครั้งที่ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่เป็นผิวขาวตั้งสมมติฐานเกี่ยวกับตัวตนของชาวละติน และการมองไม่เห็นนี้แพร่กระจายไปในทางที่ทำร้ายพวกเราทุกคน เป็นที่ยอมรับไม่ได้ที่ภัณฑารักษ์ที่ฉันสัมภาษณ์ เมื่อฉันพูดถึงศิลปินลาติน พูดถึงศิลปินละตินอเมริกาและไม่เข้าใจการประชดประชันของการถูกลบอย่างไม่น่าเชื่อซึ่งเกิดจากความไม่รู้ของพวกเขา

ได้รับความอนุเคราะห์จาก GUARINKEN ARTS

ตัวอย่างหนึ่งที่คุณพูดถึงคือ Carmen Herrera ซึ่งมักถูกเรียกว่าเกิดในคิวบา แม้ว่าเธอจะอาศัยอยู่ในนิวยอร์กมานานหลายทศวรรษก็ตามมีความเชื่อผิดๆ ในโลกศิลปะที่ว่าเชื้อชาติไม่สำคัญ เอกลักษณ์ไม่สำคัญ คุณภาพก็คือคุณภาพ และเราควรจะดูศิลปินจากผลงานของพวกเขาเท่านั้น แน่นอนว่ามันไม่จริงอย่างน่าสมเพช แต่ผู้คนมักพูดว่าเพื่อรักษาและปกป้องโลกศิลปะของชายผิวขาว สิ่งที่ผมพยายามทำก็

คือให้เห็นว่าแท้จริงแล้วโลกศิลปะนั้นเติบโต

บนความแตกต่างทางเชื้อชาติเป็นตัวแปรสำคัญสำหรับคุณค่าและการประเมินศิลปิน ฉันคิดว่าโลกศิลปะมีความเป็นชาตินิยมมาก ความเป็นสากลนิยม ความเป็นสากล สิ่งใดก็ตามที่ถือว่ามีคุณค่าทางโลกเมื่อเทียบกับสิ่งใดก็ตามที่ถือว่าเป็นคนพลัดถิ่น เหยียดเชื้อชาติ ชาติพันธุ์ เห็นได้ชัดว่าบางหมวดหมู่ขายได้มากกว่าหมวดหมู่อื่น ดังนั้นฉันจึงต้องการสำรวจดู ฉันสงสัยว่าทำไม Latinx ถึงแย่และละตินอเมริกาดี – อะไรเป็นสาเหตุของสิ่งนั้น?

Credit : สล็อตออนไลน์